بی‌حسی پا می‌تواند علل مختلفی داشته باشد و به همین دلیل در بسیاری موارد تشخیص آن و انتخاب بهترین درمان تنها از پس پزشک برمی‌آید. اما برای بی حسی پا ران به چه دکتری مراجعه کنیم؟
این مشکل می‌تواند به‌دلیل فشار بر اعصاب، اختلالات گردش خون و یا بیماری‌هایی مانند دیابت و سیاتیک بروز پیدا کند. پزشکان با بررسی تاریخچه پزشکی و معاینات بالینی می‌توانند علت بی‌حس شدن پاها را تشخیص دهند و بهترین درمان را تجویز کنند. اگر برای درمان فوری به پزشک مرتبط مراجعه نکنید، خطراتی همچون آسیب‌های دائمی در اعصاب، اختلال در خونرسانی، نارسایی کلیوی، نیاز به قطع عضو، سکته مغزی و … در پی است.
برای بی حسی ران به چه دکتری مراجعه کنیم؟ ما در این مقاله بهترین پزشکان را به شما معرفی می‌کنیم و با تشریح علل بی‌حس شدن پاها شما را در گام‌به‌گام درمان راهنمایی می‌کنیم تا از تمام خطرات به‌دور باشید.
فهرست مطالب
22 علت ایجاد بی حسی پا و پزشک مرتبط با آن
برای درمان مشکل بی‌حسی پا و تمام مشکلات نوروپاتیک، مراجعه به پزشک ارتوپد چاره کار است. پزشک ارتوپد تنها کسی است که می‌تواند به‌درستی علت بی‌حس شدن پاها را تشخیص دهد. روند تشخیص شامل معاینه فیزیکی و در صورت نیاز، آزمایشات تصویربرداری مانند MRI و سی‌تی اسکن است. پس از تشخیص علت، حالا می‌تواند بهترین راهکار را برای درمان پیشنهاد دهد. درمان‌های رایج غالباً شامل دارودرمانی، فیزیوتراپی، ماساژدرمانی، تزریق کورتیکواستروئیدها و … می‌شوند. البته در مواقعی که بی‌حسی پاها ناشی از بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت و اختلالات عصبی است، ممکن است که پزشکان ارتوپد لازم می‌بینند که بیمار را به پزشک دیگری مانند متخصص مغز و اعصاب ارجاع دهند. در ادامه 20 علل شایع بی‌حس شدن پاها را به‌طور جامع توضیح می‌دهیم تا مشخص شود بهترین متخصص برای درمان بی‌حسی پای شما، کدام متخصص است.
مشکلات ستون فقرات و کمر
مشکلات ستون فقرات می‌توانند مستقیماً باعث بی‌حس شدن پاها شوند. یکی از شایع‌ترین علل بی‌حسی پاها، فتق دیسک کمر است. زمانی که دیسک‌های بین مهره‌ای دچار پارگی می‌شوند، مواد داخلی آن‌ها به اعصاب نخاع فشار وارد میکنند و همین فشار می‌تواند به درد، بی‌حسی و ضعف عضلانی منجر شود. علاوه بر این، فتق دیسک کمر یا تنگی کانال نخاع می‌تواند به تحت فشار قرار گرفتن عصب سیاتیک منجر شود که علائم درد، سوزن‌سوزن شدن و بی‌حسی پاها را در پی دارد. همچنین در حالتی که به‌عنوان اسپوندیلولیستزیس شناخته میشود، یک مهره از جای خود خارج میشود و به اعصاب اطراف فشار وارد می‌کند. آرتروز ستون فقرات و اختلال عملکرد مفاصل نیز می‌توانند باعث بی‌حس شدن پاها شوند که نیازمند نظارت فوری پزشک هستند. آرتروز ستون فقرات می‌تواند با افزایش سن، باعث تحلیل رفتن غضروف‌ها و فشار بر اعصاب شود که بی‌حسی پاها را در پی دارد.
اختلال در خونرسانی به پاها یا نارسایی شریانی
نارسایی شریانی و اختلال در خونرسانی به پاها، می‌تواند از مشکلات متعددی ناشی شده باشد. برای مثال، با تجمع پلاک‌های چربی در دیواره‌های شریان‌ها، تنگ شدن و انسداد شریان‌ها در پی خواهد بود که به کاهش جریان خون در پاها منجر میشود. به این وضعیت، تصلب شرایین گفته میشود و علاوه بر آن، بیماری شریان محیطی ((PAD نیز می‌تواند با باریک یا مسدود کردن شریان‌ها، هنگام راه رفتن بی‌حسی یا درد پاها را به‌دنبال داشته باشد. دیابت نیز یکی دیگر از دلایلی است که با آسیب رساندن به عروق خونی، خونرسانی به پاها را مختل می‌کند و علائم نوروپاتی را بروز می‌دهد. همچنین، لخته شدن غیرطبیعی خون، جریان خون را متوقف می‌کند و خطر عوارض جدی مانند آمبولی ریوی را افزایش می‌دهد. از طرفی دیگر، فشار خون و کلسترول بالا، به دیواره‌های شریان‌ها آسیب می‌رساند می‌تواند بی‌حسی پاها را به‌همراه داشته باشد.
توده و کیست
توده‌ها و کیست‌های خوش‌خیم یا بدخیم به اعصاب پا فشار وارد میکنند و باعث اختلال دذ انتقال سیگنال‌های عصبی می‌شوند. با این اختلال بی‌حسی و احساس گزگز پاها در پی خواهد بود. برای مثال، کیست بیکر، در ناحیه پشت زانو ایجاد میشود و می‌تواند به اعصاب اطراف زانو و ساق پا فشار وارد کند و منجر به بی‌حسی پاها شود. اگر این کیست پاره شود، مایع آن نیز به بافت ساق پا نشت می‌کند و باعث تورم و بی‌حسی مزمن میشود. آسیب‌های نخاعی نیز با تورم یا التهاب در نخاع می‌توانند عملکرد اعصاب را مختل کنند و باعث احساس ضعف و در نهایت بی‌حسی در پاها شوند.
وضعیت نامناسب پاها
با قرار دادن بدن در وضعیت‌های نامناسب، احتمال بی‌حسی یا خواب‌رفتگی اندام‌های تحتانی مانند پاها شود. همچنین نشستن به‌مدت طولانی به‌صورت چهارزانو یا با پاهای روی هم، فشار زیادی بر اعصاب و عروق خونی پا وارد می‌کند که کاهش جریان خون در بی‌حسی را در پاها به‌دنبال دارد. با وارد شدن فشار مداوم به اعصاب، در سیگنال‌های عصبی اختلال ایجاد میشود و ممکن است علاوه بر نشستن نادرست، پوشیدن شلوار و کفش تنگ ناشی شده باشد. در نتیجه مختل شدن خونرسانی به پاها، که می‌تواند از علائم بیماری شریان محیطی باشد و به احساس درد و سنگینی پاها منجر شود.
آسیب و ضربه به پاها
آسیب‌دیدگی‌های پا ناشی از ضربه به‌دلیل ضربه‌های مستقیم، سقوط و برخورد با اجسام سخت، می‌توانند منجر به کوفتگی، پیچ‌خوردگی و شکستگی پاها شوند. اما این آسیب‌ها چه‌طور می‌توانند بی‌حس شدن پاها را در پی داشته باشند؟ ضربه‌های به پا می‌توانند به اعصاب پا نیز آسیب برسانند. با فشار مستقیم بر اعصاب، در انتقال سیگنال‌های حسی اختلال ایجاد میشود و فرد در پاهای خود نمی‌تواند دما، فشار یا درد را احساس کند. همچنین با ضربه به پا، ممکن است اسپاسم رخ دهد که کاهش خونرسانی در ناحیه آسیب‌دیده را در پی دارد. در صورت شدید بودن علائم بی‌حس شدن پاها در اثر ضربه‌های شدید، به مراجعه فوری به پزشک ارتوپد نیاز است.
کمبود ویتامین‌های D و B
ویتامین D یکی از مهم‌ترین نقش‌ها را در حفظ سلامت استخوان‌ها دارد. بنابراین کمبود این ویتامین می‌تواند به ضعف عضلانی و درد و بی‌حسی اندام‌ها منجر شود. بی‌حسی ممکن است ناشی از اختلال در جذب کلسیم نیز باشد. علاوه بر این، ویتامین D، می‌تواند به مشکلات عصبی منجر شود که احساس گزگز و سوزن سوزن شدن پاها را به‌دنبال دارد. ویتامین B خصوصاً ویتامین‌های B6 و B12، نیز نقشی حیاتی در عملکرد عصبی دارند. کمبود ویتامین B12، باعث بروز علائم عصبی مانند احساس ضعف، گزگز و بی‌حسی پاها میشود و بر سیستم عصبی محیطی تاثیر منفی می‌گذارد. ویتامین B6 در حفظ سلامت اعصاب نقش دارد و کمبود آن نیز علائمی مانند کمبود ویتامین B12 را به‌دنبال دارد.
عوارض دارویی
برخی از داروها چگونه می‌توانند باعث بی‌حس شدن پاها شوند؟ برای مثال داروهای بی‌حس‌کننده موضعی مانند لیدوکائین و بوپیواکائین سیگنال‌های عصبی را مسدود میکنند و مصرف آن‌ها می‌تواند چنین عوارضی را در پی داشته باشد. این داروها معمولاً در جراحی‌ها و درمان‌های پزشکی مورد مصرف قرار می‌گیرد و مصرف آن‌ها حتی در برخی موارد توانسته است منجر به بی‌حسی طولانی‌مدت شوند.
همچنین برخی داروها می‌توانند با فشرده کردن اعصاب این نتیجه را داشته باشند که ممکن است از عوارض جانبی مسکن‌ها و داروهای ضدالتهاب باشد. علاوه بر این، مصرف برخی داروها باعث کاهش جذب ویتامین‌های ضروری مانند ویتامین B12 میشود و این ویتامین در نقش مهمی در سیستم عصبی دارد. عوامل سیستمیک نیز می‌توانند بر اثر مصرف برخی داروها مانند داروهای ضدافسردگی و ضدتشنج، باعث بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن پاها شوند.
مصرف الکل و مواد مخدر
الکل و مواد مخدر به‌طور جدی بر سیستم عصبی تاثیر می‌گذارند. یکی از شایع‌ترین عوارض مصرف مزمن الکل، به‌عنوان نوروپایت الکلی شناخته میشود که احساس سوزن سوزن شدن و بی‌حسی پاها را به‌دنبال دارد. تخمین زده شده است که حدود 46 درصد افرادی که به‌طور بی‌رویه الکل مصرف میکنند، به نوروپاتی الکلی مبتلا می‌شوند. مصرف الکل می‌تواند باعث کاهش شدید دریافت ویتامین B شود؛ ویتامینی که وجود آن برای حفظ سلامت عصبی ضروری است.
مواد مخدر نیز مانند الکل می‌توانند در عملکرد اعصاب تغییراتی ایجاد کنند که بی‌حسی و سوزن سوزن شدن پاها منجر می‌شوند. علاوه بر این، مصرف این مواد به‌طور موقت سیستم عصبی مرکزی را تحریک می‌کند و منجر به مشکلات نوروپاتیک در اندام تحتانی مانند پاها میشود.
بارداری
بارداری می‌تواند به‌دلیل تغییرات فیزیولوژیکی و فشارهای ناشی از رشد و نمو جنین، زمینه را برای مشکلات تحت فشار بودن اعصاب و بی‌حس شدن پاها را فراهم کند. علاوه بر این در دوران بارداری، سطح هورمون‌های استروژن و پروژسترون افزایش می‌یابد و سیستم گردش خون را تحت تاثیر قرار می‌دهد. با این تغییرات حجم خون افزایش می‌یابد و عروق خونی فشار بیشتری را تحمل میکنند. این امر ممکن است منجر به ایجاد اختلال خونرسانی به اندام‌های تحتانی میشود و احساس سوزن سوزن شدن و بی‌حسی پاها را در پی دارد. همچنین با بزرگ‌تر شدن رحم، فشار بیشتری به اعصاب و عروق وارد میشود که می‌تواند باعث تحریک یا فشرده شدن عصب سیاتیک شود و بی‌حسی پاها را ناشی شود.
علاوه بر این‌ها، افزایش وزن در دوران بارداری نیز فشار روی پاها را افزایش می‌دهد و طبق این، خطر مشکلات نوروپاتیک در پاها بیشتر میشود. تجمع مایعات و متورم شدن پاها را نیز به‌شمار آوریم. تغییرات هورمونی باعث می‌شوند که حجم خون افزایش یابد و منجر به متورم شدن کچ پاها شوند. همین امر برای این‌که سیگنال‌های حسی در پا مختل شود، کافی است.
بیماری‌های زمینه‌ای مثل دیابت
دیابت و سایر بیماری‌های زمینه‌ای می‌توانند منجر به بی‌حس شدن پاها شوند. نوروپاتی دیابتی یکی از شایع‌ترین عوارض ابتلا به دیابت است. با بالا رفتن قند خون و افراد مبتلا به دیابت، بیش از پیش در معرض مشکلات بی‌حس شدن پاها قرار می‌گیرند. خطرات هولناک مشکلات بی‌حس شدن پاها، بیشتر از سایر افراد، افراد دیابتی را تهدید میکنند. اگر نوروپاتی دیابتی سریعاً تحت درمان قرار نگیرد، می‌تواند به بی‌حسی کامل و مشکلات جدی‌تری مانند نیاز به قطع عضو منجر شود. همچنین گفتنی است که دیابت و سایر اختلالات متابولیک، به‌طور مستقیم در عملکرد اعصاب اختلال ایجاد میکنند. در این حالت سیگنال‌های عصبی از مغز و نخاع به‌درستی به اندام‌های تحتانی مانند پاها منتقل نمی‌شوند و بی‌حسی را به‌دنبال دارد.
سندرم مرالژیا پارستتیکا
مرالژیا پارستتیکا یک اختلال عصبی است که می‌تواند با احساس سوزن سوزن شدن و بی‌حسی و حتی درد سوزش در قسمت خارجی پاها همراه شود. در این حالت، عصب پوستی خارج ران(LFCN) فشرده میشود و آسیب می‌بیند. این فشار می‌تواند از عواملی مانند لباس‌های تنگ، چاقی، بارداری، و آسیب‌های مستقیم ناشی شده باشد. با فشرده شدن این عصب، سیگنال‌های عصبی به‌درستی منتقل نمی‌شوند و منجر به بی‌حسی و گزگز و درد در پاها میشود. این وضعیت، نشان‌دهنده ابتلا به سندرم مرالژیا پارستتیکا در افراد دیابتی شایع‌تر است؛ چرا که این بیماری‌ها می‌توانند موجب به آسیب بیشتر به اعصاب و تشدید علائم شوند.
نیش حشرات و مواد سمی
نیش برخی از حشرات مانند زنبورها می‌تواند اعصاب را تحریک کند و یا به آن‌ها آسیب برساند. با تحریک اعصاب، در ارسال سیگنال‌های عصبی اختلال ایجاد میشود. در این حالت، پیام‌های عصبی نمی‌توانند به‌درستی منتقل شوند و در نهایت بی‌حسی یا گزگز شدن پاها در پی خواهد بود.
همچنین، قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین مانند سرب، می‌تواند به اعصاب آسیب برساند و در عملکرد ساختار سیستم عصبی اختلال جدی ایجاد کند. سموم می‌توانند منجر به نوروپاتی شوند. این وضعیت، نشان‌دهنده آسیب‌دیدگی اعصاب محیطی است که می‌تواند به بی‌حسی و درد نوروپاتیک در اندام‌ها منجر شود.
چاقی و اضافه وزن
با افزایش وزن، اعصاب پاها باید فشار بیشتری را تحمل کنند و این فشار می‌تواند منجر به اختلال در جریان خون و عملکرد عصبی شود. با اختلالات گردش خون، فرد به بیماری شریان محیطی مبتلا خواهد شد که در آن چربی‌ها در شریان تجمع می‌یابند و جریان خون در پاها را کاهش می‌دهند. این وضعیت نیز می‌تواند به نوبه خود به‌صورت جدی منجر به بی‌حس شدن پاها شود. علاوه بر این، افرادی که اضافه وزن دارند، به احتمال فراوان مدت زمان طولانی در حالت ثابت قرار می‌گیرند و این امر نیز می‌تواند منجر به افزایش فشار در پاها شود. همچنین، رژیم غذایی نامناسب که منجر به چاقی شده است، خود در آسیب رساندن به اعصاب نقش دارد و منجر به کمبود ویتامین‌هایی میشود که مسئول حفظ سلامت اعصاب هستند.
سندرم رینود
سندرم رینود یکی از اختلالات عروقی است که ناشی از واکنش غیرطبیعی رگ‌های خونی به سرما یا استرس بروز پیدا می‌کند. در این وضعیت، جریان خون در اندام‌های بدن کاهش پیدا می‌کند و زمینه برای دچار شدن به مشکلات نوروپاتیک فراهم میشود. در حین حملات سندرم رینود، ممکن است پوست پاها دچار تغییراتی شود. در برخی موارد پوست پا ابتدا سفید شده و سپس به‌رنگ آبی تغییر می‌کند. تغییر رنگ نشان‌دهنده کمبود اکسیژن در بافت‌ها است. جریان خون تنها در صورت گرم شدن به حالت طبیعی برمی‌گردد. پوست ممکن است رنگ طبیعی خود را بازیابد؛ اما فرد با احساس گزگز شدن و سوزن سوزن شدن پا مواجه خواهد شد. علائم این سندرم، ممکن است با قرار گرفتن در محیط‌های سرد تشدید شوند. علاوه بر این، استرس و فشارهای عاطفی نیز می‌تواند به بروز اسپاسم‌های عروقی و کاهش جریان خون کمک کند.
بیماری نوروم مورتون
بیماری نوروم مورتون یکی دیگر از اختلالات عصبی است که به‌دلیل بزرگ شدن و التهاب عصب دیجیتال پلانتار در پاها ایجاد میشود. علائم ابتلا به نوروم مورتون معمولاً خود را در فضای بین انگشتان سوم و چهارم پا نشان می‌دهند و می‌توانند زمینه را برای بی‌حس شدن و احساس سوزش در پاها فراهم کنند. با افزایش فشار و تحریک مداوم روی عصب‌های پا، اعصاب ملتهب می‌شوند و این امر منجر به افزایش ضخامت بافت‌های اطراف میشود. این التهاب نیز خود می‌تواند درد، سوزش و بی‌حسی را در پی داشته باشد. التهاب و فشار، از طریق ایجاد کردن اختلال در انتقال سیگنال‌های عصبی، سوزن سوزن شدن یا بی‌حس شدن پاها را ناشی می‌شوند. فعالیت‌های سنگین ورزشی، چاقی و استفاده از کفش‌های نامناسب می‌توانند خطر ابتلا به این سندرم را افزایش دهند و فرد را بیشتر در معرض این عوارض مانند بی‌حس شدن پاها قرار دهند.
شکستگی انگشت پا
زمانی که انگشتان پا دچار شکستگی میشود، احتمال آسیب‌دیدگی اعصاب اطراف انگشتان وجود دارد. این آسیب نیز می‌تواند سدی در مسیر انتقال سیگنال‌های عصبی ایجاد کند که در نتیجه احساس خواب‌رفتگی و مشکلات نوروپاتیک پا را در پی داشته باشد. علاوه بر این، با شکستگی انگشتان، تورم و التهاب بروز پیدا می‌کند و منجر به تحت فشار قرار گرفتن رگ‌های خونی میشود. در نتیجه این امر، اکسیژن و مواد مغذی به‌شکل مطلوب به بافت‌ها نمی‌رسند و فرد در پاهای خود بی‌حسی را تجربه می‌کند.
ضربات شدید به کمر، آسیب نخاعی و آرتروز
با ضربات شدید به کمر، آسیب‌دیدگی‌های نخاع و آرتروز، احتمال این‌که فرد با مشکلات نوروپاتیک مواجه شود و در پاهای خود احساسات ناخوشایندی همچون خواب‌رفتگی، گزگز کردن، سوزن سوزن شدن و … را تجربه کند، فراوان است. در ادامه هر سه وضعیت را توضیح می‌دهیم:
- ضربات شدید به کمر: ضربات شدید به کمر، ستون فقرات را تهدید میکنند و اعصاب مرتبط به آن را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهند. این ضربات اغلب باعث التهاب و فشار روی اعصاب می‌شوند و می‌توانند با تحلیل عضلات پا، بی‌حسی موضعی پا را به‌همراه داشته باشد. علاوه بر این، این ضربات می‌توانند باعث درد سیاتیک نیز شوند که خود یکی از شایع‌ترین علل مشکلات نوروپاتیک در پا است.
- آسیب‌های نخاعی: این آسیب‌ها در انتقال سیگنال‌های عصبی اختلال ایجاد میکنند و منجر به بی‌حسی یا ضعف در پاها می‌شوند. فرد ممکن است در صورت آسیب‌های نخاعی، توانایی خود را در حرکت دادن پاها از دست بدهد و یا در ناحیه کمر احساس گزگز و درد داشته باشد.
- آرتروز: آرتروز کمر خطر تنگ شدن کانال نخاعی را افزایش می‌دهد و به ریشه‌های عصبی فشار وارد می‌کند. علائم آن معمولاً شامل بی‌حسی پاها، درد، سفتی و کاهش دامنه حرکتی است.
واسکولیت
واسکولیت یکی از بیماری‌های التهابی است که عروق خونی را درگیر می‌کند و از این طریق احتمال بی‌حسی مزمن پاها را در پی دارد. در صورت ابتلا به واسکولیت، عروق خونی ملتهب به انسداد دچار می‌شوند و این وضعیت کاهش خونرسانی و اکسیژن‌رسانی به بافت‌های پا را در به‌همراه دارد. التهاب عروق نیز به نوبه خود می‌توانند فشار زیادی به اعصاب وارد کنند و در انتقال سیگنال‌های حسی اختلال ایجاد کنند. در این صورت است که فردی که به واسکولیت مبتلا است، بی‌حس شدن پاها را نیز تجربه می‌کند.
انحراف شست پا
انحراف شست پا یا هالوکس والگوس یک مشکل شایع است و می‌تواند روی عصب‌های ناحیه پا فشار وارد کند. این فشار نیز بی‌حس شدن پاها را به‌دنبال دارد. با گذشت زمان، این انحراف استخوان انگشت را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد و منجر به تغییر شکل استخوان و مفاصل میشود. این تغییرات محدودیت‌هایی در حرکت ایجاد میکنند که ممکن است باعث احساس درد و مشکلات نوروپاتیک در پا شوند. این مشکل می‌تواند منجر به التهاب نیز شود و التهاب هم احتمال بروز مشکل بی‌حس شدن پاها را افزایش می‌دهد. با پوشیدن کفش‌های نامناسب خود را در معرض دچار شدن به این مشکل قرار می‌دهید . این نوع کفش‌ها، فضای کافی برای حرکت طبیعی انگشتان را ندارند و می‌توانند باعث تشدید علائم مشکلات انحراف انگشتان شود.
سندرم تونل تارسال
در وضعیتی پزشکی، عصب تیبیال یا شاخه‌های آن تخت فشار قرار می‌گیرد و می‌تواند بی‌حس شدن پاها را به‌دنبال داشته باشد. این عصب، نقش مهمی دارد و از مچ پا عبور می‌کند و به کف پا و انگشتان عصب‌دهی می‌کند. آسیب یا ضربه‌های به مچ پا، باعث تورم و فشار بر عصب تیبیال میشود و اگر توده یا ضایعاتی در مچ پا وجود داشته باشد، فضای تونل تارسال تنگ میشود و به عصب فشار می‌آورد. افرادی که به سندرم تونل تارسال مبتلا هستند، معمولا علائم آن را در کف پا و انگشتان احساس میکنند و ممکن است شامل درد مبهم یا سوزش باشد. همچنین بی‌حسی در ناحیه کف پا و انگشتان نیز یکی دیگر از نشانه‌های بارز این سندرم است با راه رفتن یا ایستادن طولانی‌مدت تشدید میشود.
اسکلروز چندگانه یا MS
اسکلروز چندگانه یا ام‌اس، یک بیماری خودایمنی است. در این بیماری، سیستم ایمنی بدن به غلاف میلین اعصاب حمله می‌کند. غلاف میلین بر اثر این حملات تخریب میشود و اعصاب مرکزی آسیب می‌بیند. این آسیب‌ها می‌توانند زمینه را برای بی‌حسی و گزگز پاها فراهم کنند. همچنین بی‌حسی ممکن است ناشی از ضایعه‌ای باشد که در نواحی مختلف مغز یا نخاع ایجاد شده‌اند. این ضایعات علاوه بر بی‌حس کردن پاها، می‌توانند روی کورتکس حسی، ساقه مغزی و ریشه‌های عصبی تاثیر مخرب بگذارند.
تشخیص دقیق محل دقیق آسیب، اولین گام درمان موفقیت‌آمیز ام‌اس است. داروهای ضددرد و ضدتشنج، مانند گاباپنتین، به‌عنوان روش‌های درمان این بیماری ممکن است تجویز شوند. همراه با بی‌حسی در دست‌ها و پاها، بیماران ممکن است اسپاسم و ضعف عضلانی شدید را نیز تجربه کنند.
کم‌کاری و پرکاری تیروئید
با کم‌کاری تیروئید، هورمون‌های کافی تولید نخواهند شد و در نتیجه مایعات در بدن تجمع می‌یابند و باعث متورم شدن پاها می‌شوند. این ورم نیز می‌تواند بر اعصاب فشار وارد کند و منجر به بی‌حسی پاها شود. همچنین لازم به‌ذکر است که کم‌کاری تیروئید می‌تواند مستقیماً باعث وارد شدن فشار بیش از حد به اعصاب شود و بی‌حسی پاها و سوزن سوزن شدن را در پی داشته باشد.
پرکاری تیروئید نیز می‌تواند چنین مشکلاتی را منجر شود. با پرکاری تیروئید مشکلات قلبی بیشتر شانس ظهور دارند. نارسایی قلبی ناشی از این مشکل، باعث تجمع مایعات و ورم پاها میشود و با تاثیر گذاشتن بر عملکرد اعصاب، باعث بی‌حس شدن پاها میشود. همچنین پرکاری تیروئید می‌تواند تغییراتی کلی در متابولیسم بدن ایجاد کند که ممکن است به ضعف عضلانی و درد پاها منجر شود. ضعف عضلانی نیز تشدید شدن بی‌حسی پاها را در پی دارد.
نقش پزشکان ارتوپد در تشخیص و درمان بی حسی پا
پزشکان ارتوپد با بررسی سوابق پزشکی بیمار و معاینه فیزیکی جهت شناسایی علائم، می‌توانند به اطلاعات اولیه برای پیدا کردن درمان مناسب بی‌حسی پا دست یابند. همچنین در برخی موارد، لازم است که تشخیص علت این مشکل، از طریق آزمایشاتی مانند MRI صورت پذیرد. در حقیقت، حساس‌ترین مرحله در درمان بی‌حسی پاها، تشخیص علت آن است. چرا که این مشکل از مشکلاتی است که می‌تواند از عوامل بسیار متنوع و گوناگونی ناشی شده باشد. پزشکان ارتوپد پس از تشخیص دقیق علت بی‌حس شدن پاها، درمان مناسب را انتخاب میکنند یا بیمار را به پزشک دیگری ارجاع می‌دهند.
با این حال، روند درمانی شامل موارد زیر میشود:
- دارودرمانی: داروهای ضدالتهاب، مسکن و داروهای مخصوص کاهش دردهای عصبی
- فیزیوتراپی: تمرینات فیزیکی برای تقویت عضلات و بهبود وضعیت اعصاب پاها
- ایجاد تغییراتی در سبک زندگی: اصلاح رژیم غذایی، کاهش وزن و مدیریت بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت
- جراحی: در موارد شدید و در صورت پاسخگو نبودن درمان‌های غیرجراحی، جراحی مطمئن‌ترین روش برای درمان بی‌‌برگشت بی‌حسی مزمن پاها است.
عواقب مراجعه به پزشک نامرتبط برای بی حسی کف پا
همان‌طور که گفته شد، مهم‌ترین مرحله درمان بی‌حسی کف و انگشتان پا، تشخیص دقیق و صحیح آن است. بنابراین، باید برای درمان آن به پزشک مرتبط مراجعه کنید تا روند درمان موفقیت‌آمیز باشید. مراجعه به پزشک غیرمتخصص و نامرتبط، منجر به تشخیص اشتباه میشود و تشخیص اشتباه نیز انتخاب روش درمانی اشتباه را در پی دارد. این امر باعث تاخیر در درمان میشود. علاوه بر این، درمان اشتباه می‌تواند نتیجه بالعکس دهد و منجر به تشدید علائم و بروز عوارض خطرناک‌تر شود.
در این مقاله، 22 علت شایع بی‌حسی پا را معرفی کردیم. برای درمان تمام این موارد، پزشک ارتوپد بهترین کسی است که باید برای درمان مشکل به او مراجعه کنیم. مخصوصاً اگر این مشکل ناشی از فتق دیسک‌های ستون فقرات و مشکلات مربوط به نخاع باشد. پزشکان نامتخصص نمی‌توانند مانند پزشکان مربوطه و خصوصاً پزشکان ارتوپد، بهترین روش درمان بی‌حس شدن کف پا را تشخیص دهند و این امر می‌تواند به وخیم‌تر شدن وضع بیمار منجر شود. همچنین تجویز داروهای اشتباه و روش‌های درمانی غلط، عوارض جانبی ناخواسته‌ای در پی دارد که در برخی موارد می‌تواند بسیار خطرناک باشد.
سخن پایانی
برای بی حسی پا به چه دکتری مراجعه کنیم؟ پاسخ این سوال بعد از یافتن علت بی‌حس شدن کف و انگشتان پا مشخص میشود. بهترین و مرتبط‌ترین پزشک برای تشخیص و درمان این مشکل، پزشکان ارتوپد است. پزشکان ارتوپد می‌توانند بسته به علت ایجاد این مشکل، بهترین راهکار درمانی را انتخاب و ارائه کنند. اگر به پزشک غیرمتخصص مراجعه کنید، علاوه بر این‌که بهترین و موثرترین درمان انتخاب نخواهد شد، امکان عوارض جانبی و تشدید شدن علائم با درمان غلط فراوان است.
به همین علت، ما در کلینیک پا دکتر میر، بهترین و باتجربه‌ترین پزشکان ارتوپد را در زمینه درمان بی‌حس شدن کف پا گرد هم آورده‌ایم تا تشخیص علت این مشکل و ارائه بهترین درمان، به مسئله‌ای چالشی تبدیل نشود. شما همین الان می‌توانید با برقراری تماس با مشاوران ما، یک نوبت برای مشورت با پزشکان رزرو کنید و اولین قدم را برای درمان بردارید.
